Het wetenschappelijk onderzoek naar Rolfing® Structurele Integratie

Onderzoeksresultaten

Dr. Biol.Hum. Robert Schleip van de universiteit in Ulm, en tevens research director van de Europese Rolfing Association e.V. werd onlangs onderscheiden met de prestigieuze Vladamir Janda Prize for Musculo-skeletal Medicine voor de musculoskeletale geneeskunde in Leipzig. Elke twee jaar wordt deze prijs uitgereikt door de Duitse Vereniging voor Manuele Geneeskunde (Deutschen Gesellschaft für Manuelle Medizin), de Vereniging van Artsen voor Manuele Geneeskunde (Ärztegesellschaft für Manuelle Medizin) en het bedrijf Physiobörse in Wittlich. Dr. Schleip heeft bijgedragen aan het bewijs dat de fascia van de mens hoofdzakelijk bestaat uit myofibroblasten, cellen die ook aanwezig zijn in glad spierweefsel en bekend zijn vanwege hun rol als wondgenezing, en aandoeningen zoals chronische bindweefsel- contracturen. Bovendien is aangetoond dat de fascia van de onderrug een hoge concentratie van dergelijke contractiele cellen bezit. Terwijl de huidige medische wetenschap er van uit gaat dat fascia, het stevig wit gekleurde bindweefsel dat spieren en andere weefsels van het menselijk lichaam omhult, een louter passieve rol heeft bij de overdracht van krachten, opent deze ontdekking de deur voor toekomstig fasciaal onderzoek met betrekking tot het begrijpen en behandelen van rugpijn.  

 

Europese Rolfing® Vereniging e.V. Onderzoeksinspanningen

ERA ondersteunt wetenschappelijk onderzoek naar de effecten, effectiviteit en therapeutische mechanismen van het Rolfing proces in:
  • Fysiologie en geneeskunde,
  • Preventieve zorg & behoud van gezondheid,
  • Psychologie en sociologie,
  • Antropologie en filosofie.
Voor meer informatie:  

Rolf Instituut voor Structurele Integratie

Het Instituut heeft een uitgebreide bibliografie van onderzoeksartikelen verzameld met betrekking tot Rolfing Structurele Integratie, die online bekeken kunnen worden.

 

 

Bindweefsel en Zwaartekracht

Bindweefsel verbindt alle interne delen van het menselijk lichaam en verdeelt functionele eenheden. Dit orgaan, dat alle structuren van het menselijk lichaam verbindt, heet fasciaal web.
Dr. Rolf ontdekte dat de oorzaak van menselijke klachten, zowel fysiek als emotioneel, een relatie heeft met het bindweefsel en het zwaartekrachtsveld van de aarde.
Er is voor iedereen een optimale, natuurlijke lijn in het lichaam aanwezig, waarin zij gelooft dat de interactie tussen uzelf en de zwaartekracht verbetert. Wanneer deze uitlijning verloren is gegaan door externe factoren, veroorzaakt dit interne spanningen in het bindweefsel met als gevolg klachten. Voorkomen en het corrigeren van een verkeerde lichaamsstructuur geeft minder stress. Dit is een centraal uitgangspunt van Rolfing.
Fascia verandert voortdurend en past zich aan de eisen die worden gesteld aan het lichaam van het individu. Het reageert op fysieke spanningen en maakt extra weefsel aan om steun en stabiliteit te verlenen. Echter, in sommige gevallen wordt er meer weefsel aangemaakt, met als gevolg een verminderde mobiliteit in plaats van stabiliteit. Dit verlies van mobiliteit veroorzaakt verkeerde houdings-en bewegingspatronen.
Dr. Rolf noemt fascia het 'Orgaan van Vorm "en stelde dat door middel van gerichte, nauwkeurige manipulatie van dit weefsel, ontspanning en welzijn wordt bereikt. Door de specifieke Rolfing manipulatie wordt de elasticiteit en het glijden van bindweefsellagen hersteld en wordt het lichaam beter uitgelijnd en functioneert met meer gemak. De invloed van de zwaartekracht op het welzijn van het individu is baanbrekend. De laatste recente wetenschappelijke bevindingen steunen haar theorie.
 

Wetenschappelijke literatuur ondersteunt Rolfing

Sinds de jaren zeventig publiceerden onderzoekers tal van wetenschappelijke artikelen over Rolfing. Deze studies tonen aan dat Rolfing de lichaamsstructuur, houding en bewegingspatronen ingrijpend kan veranderen, met blijvende gevolgen. Tevens zijn er positieve psychologische effecten beschreven.  

Fysiologische studies

Een recent onderzoek bij klachten aan de halswervelkolom toont aan dat zowel tijdens als na de standaard tien zittingen een aanzienlijke vermindering van pijn en vergroting van actieve bewegingsuitslagen heeft plaatsgevonden bij zowel mannen als vrouwen, ongeacht leeftijd [1].Eerdere fysiologische studies toonden al aan dat een enkele Rolfing sessie de hellingshoek van het bekken aanzienlijk vermindert en de vagus tonus verhoogt [2,3]. De resultaten bieden een theoretische ondersteuning voor de gerapporteerde klinische toepassingen van zacht weefselmanipulatie van het bekken bij bepaalde vormen van lage rug aandoeningen [4] en klachten van het bewegingsapparaat veroorzaakt door stress van het autonome zenuwstelsel (ANS). In een vroeg stadium wezen elektromyografische evaluaties wezen al op een verbeterde organisatie en balans van het neuromusculaire systeem na de interventie met Rolfing [5]. Recente studies lieten een verbetering van de balans bij personen met myofasciale pijn zien [6].
Verscheidene case studies onderzocht het effect van Rolfing op de personen met bepaalde aandoeningen[7-11].

 

Rolfing SI en Hersenbloeding

Voorlopige klinische studies zijn uitgevoerd met klinische onderzoeken van patiënten met cerebrale parese, chronische musculoskeletale pijn[2,3], slechte balans[4,5], en chronisch vermoeidheidssyndroom[6]. De uitkomsten van deze studies laten zien dat Rolfing positieve effecten heeft op lopen, musculoskeletale pijn en de daarmee samenhangende gewrichtsbeperkingen, en balans. Vooronderzoek op de onderliggende therapeutische mechanismen suggereert een betere coördinatie en daardoor bewegingen met minder energieverbruik[7], sensorische verwerking, gevoel van eigenwaarde[9], ontspanning[10,11], en afname van angst[12].

 

Psychologische studies

Een gecontroleerde klinische studie heeft aangetoond dat, ten opzichte van de controlegroep, Rolfing een aanhoudende vermindering teweeg brengt van situatiespecifiek angstgevoel.Resultaten werden geëvalueerd met betrekking tot het bevrijden van, in spieren opgeslagen, emotionele spanning door Structurele Integratie[1]. In een psycho-fysiologische studie bleken de veranderingen na Rolfing Structurele Integratie indicatief voor een betere ontvangst en verwerking van sensorische prikkels vanuit de omgeving[2].

 

Fascia studies

Recent onderzoek naar fascia is van groot belang voor Rolfing. Sinds de First International Fascia Congress in 2007, is de term "fascia" wijdverbreid geïnterpreteerd als het zachte weefsel van het bindweefselsysteem hetgeen het menselijk lichaam kenmerkt. En dus, strekt fascia zich uit tot in alle fibreuze weefsels binnen het lichaam. De Europese Rolfing Associatie heeft het First International Fascia Research Congress mede georganiseerd in de Harvard Medical School in Boston in 2007. Dit Fascia Congress heeft internationale aandacht gekregen en werd genoemd in het gerespecteerde wetenschappelijke magazine "Science". Het 2e International Fascia Research Congress in 2009 werd gesteund door de ERA en vond plaats in de Faculteit van Menselijke Bewegingswetenschappen aan de Vrije Universiteit van Amsterdam. Het 3e Fascia Congresswerd gehouden in 2012 in Vancouver, B.C., Canada.

Fascia en rugpijn

Recente studies tonen aan dat veel spierpijn veroorzaakt wordt door, of tenminste versterkt wordt door fascia irritaties. Lumbale fascia is zo een voorbeeld: dit wordt tijdens onderzoek bij rugpijn vaak buiten beschouwing gelaten; de lumbale fascia is sterk geïnnerveerd door pijn receptoren. Bij ontstekingsprocessen in het onderruggebied is de gevoeligheid van deze fascia aanzienlijk toegenomen[1]. Histologisch onderzoek toont aan dat microscheurtjes in de lumbale fascia een veel voorkomende oorzaak is van lage rugpijn[2]. Bij deze onderzoeken en bevindingen rijst de vraag of slechts de tussenwervelschijf de oorzaak is van lage rugpijn[3].

 

Fascia als zintuig

Plasticiteit van de fascia is niet afdoende verklaard door de mechanische eigenschappen (zoals piëzo-elektriciteit) [3,4]. Fascia is zeer rijk geïnnerveerd door tal van mechano-receptoren [1,2].  

Fascia tijdens beweging

Een aanzienlijk hoeveelheid krachtsoverdracht tijdens beweging wordt gedaan door intra-en extra-musculaire fascia [1]. Modelberekeningen tonen een significante rol van de lumbale fascia bij het stabiliseren van de rug tijdens het lopen [2,3].  

Fascia en manuele interventie

Modellering [1] en de studies waarbij manuele interventie voorkomt, [2,3,4] illustreert het potentieel voor verandering die inherent is in de menselijke fascia.